Присциллиан
Присциллиан (лат. Priscillianus; ок. 340 г., Галлеция, Римская империя — 385 г., Трир, Римская империя), — испанский христианин, гностик (по некоторым данным — последователь Василида, по другим, более правдоподобным — валентинианина Марка), епископ Авильский (ок. 380 — 385 гг.). Частично сохранился ряд его трудов (переводы на русский язык отсутствуют). Вплоть до XI века оставался единственным западным христианином, казнённым за ересь.
Издания трудов Присциллиана
- Priscillian of Avilla. The Complete Works / Edited with an Introduction, Translation, and Commentary by Marco Conti. — Oxford: Oxford University Press, 2010. — (Oxford Early Christian Texts).
- Priscilliani quae supersunt. Maximam partem nuper detexit adiectisque commentariis criticis et indicibus primus edidit Georgius Schepss. Accedit Orosii Commonitorium de errore Priscillianistarum et Origenistarum / Ed. F. Tempsky. — Lipsiae (Leipzig): G. Freytag; Vindobonae (London): F. Tempsky, 1889.
Библиография
- Дешнер, Карлхайнц. Криминальная история христианства. — Кн. 1: Ранний период / Пер. с нем. В.Н. Хмары. — М.: Изд. центр «Терра», 1996. — С. 79.
- Прискиллиан // Иероним Стридонский. О знаменитых мужах. (гл. 121).
- Прискиллиан // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона. — Т. 25 (49). — СПб., 1898. — С. 250.
- Присциллиане // Осокин, Николай. История альбигойцев и их времени. — Кн. 1. — М.: АСТ, 2003. — (Историческая Библиотека). — С. 24.
- Присциллианство // Корсунский, А.Р. Готская Испания. — М.: Изд-во Московского Университета, 1969.
- Присциллианство (Priscillianism) // Теологический энциклопедический словарь / Под ред. Уолтера Элвелла; пер. с англ. Т.Ю. Васильевой. — М.: Ассоциация «Духовное возрождение», 2003. — С. 528.
- Сульпиций Север. Хроники (II, XLVI.1 — LI.10) // Сульпиций Север. Сочинения / Пер. А.И. Донченко. — М.: РОССПЭН, 1999.
- Augustine, Aurelius. Ad Orosium contra Priscillianistas et Origenistas // Patrologiae Cursus Completus: — Vol. 42. / Ed. Jacques-Paul Migne. — Paris, 1865. — P. 669—676 (Августин. Наставление против присциллиан и оригенистов).
- Burrus, Virginia. The Making of a Heretic: Gender, Authority, and the Priscillianist Controversy. — University of California Press, 1995.
- Chadwick, Henry. Priscillian of Avila: The Occult and the Charismatic in the Early Church. — Oxford: Clarendon Press, 1976.
- Healy, Patrick. Priscillianism // The Catholic Encyclopedia. — Vol. 12. — NY: Robert Appleton Company, 1911.
- Jorge, Ana María C.M. The Lusitanian Episcopate in the 4th Century: Priscilian of Ávila and the Tensions Between Bishops // e-Journal of Portuguese History, 2006, Winter, 4 (2).
- McHugh, Michael P. Priscillian // Encyclopedia of Early Christianity / Ed. by Everett Ferguson. — NY: Garland Publishing, 1990. — P. 756—757.
- Paulus Orosius. Commonitorium de errore Priscillianistarum et Origenistarum. — Vindobonae (London): F. Tempsky, 1889 (Павел Орозий. Наставление относительно заблуждения присциллиан и оригенистов).
- Peregrinus // The Catholic Encyclopedia. — Vol. 12. — NY: Robert Appleton Company, 1911.
- Priscillian // Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. — Vol. 22 (11th ed.). — Cambridge: Cambridge University Press, 1911. — P. 360—361.
- Priscillianism and Pagan Survivals in Spain // McKenna, Stephen. Paganism and Pagan Survivals in Spain up to the Fall of the Visigothic Kingdom. — In 2 Vols. — Washington DC: Catholic University of America, 1938.
- Simonetti, M. Priscillian – Priscillianism // Encyclopedia of the Early Church / Ed. by Angelo Di Berardino. — NY: Oxford University Press, 1992. — P. 711—712.
- Wace, Henry. Priscillianus and Priscillianism, Priscillian // A Dictionary of Early Christian Biography. —London: John Murray, 1911.